سربراه

دلش برای خاطرات گذشته تنگ شده بود

رفت و کنار حوض خانه ی پدری نشست

زل زد به دمپایی کهنه ی پایین پله ها

لختی گریست و سر بشست زیر آب

بابا نرفته بود از کنارش و دلتنگش بود

تا آنروز سلام پدر پاسخ نگفته بود

از پله های قدیمی خانه رفت بالا

در باز کرد و دید پدر آنجا نشته است

دستش بگرفت و پشت هم بوسید

انگار صد سال جدا مانده بودند و غریب

در فکر فرو رفت و با خود اندیشید

بهر چه قدر پدر نمیدانم و دلتنگم

با حس اشتیاق، نباید ستیزه کرد

ابراز عشق اگر نکنی سنگی

امروز بدان قدر داشته هایت را

فردا فقط دل تو می ماند و دلتنگی